6 Şubat tarihinde son yılların en kötü gününe uyandık. Sonrasında hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Deprem ve ihmaller nedeniyle binlerce insanımızı kaybettik,yüzbinlerce insan evinden yurdundan oldu. Şehirlerimiz yıkıldı, anılarımıza mekân olan alanlar yok oldu. Hayatta kalanlar için ise artık her şey bambaşkaydı. Anlam üretebildiğimiz zemin çatlamış, yaşam inşa edebilecek kudretimiz azalmıştı. Bu süreçte kelimelerin, yazının da kudreti azaldı, anlamı kayboldu. Günlük rutinlere dönmek ve hayatın olağan akışına katılmak bazılarımız için olanaklı değil. Toparlamak ve toparlanmak birçoğumuz için halen çok zor…
Depremde kaybettiklerimizden biri de psikiyatrist meslektaşımız Dr. Emre Özaslan oldu. Emre Özaslan 2013 yılında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun oldu. Tıp fakültesindeki öğrencilik sürecinden bu yana psikiyatriye ve psikoterapilere olan ilgisi, kültür ve psikanaliz alanına olan merakı ile tanıdığımız Emre, Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’nda psikiyatri eğitimine başladı ve 2022 yılında uzmanlık eğitimini tamamladı. Mecburi hizmet için Ekim 2022’den beri Reyhanlı Devlet Hastanesi’nde psikiyatri uzmanı olarak çalışmaktaydı. Birlikte çalıştığı herkesçe sevilen, saygı duyulan ve işini sevgiyle yapan meslektaşımız Dr. Emre Özaslan’ı deprem Antakya’daki evinde yakaladı. Depremden haftalar sonra ölüm haberini aldık. Kahrolduk. Üzerinden geçen zamanın yarattığı yıkımı, açtığı yaraların izlerini silmesinin mümkün olmadığı depremden etkilenen herkese dayanma gücü diliyor ve dergimizin bu sayısını meslektaşımız Dr. Emre Özaslan’a ve depremde yaşamını yitirmiş tüm insanlarımıza adıyoruz.
